Anadolu Ajansı’nda Dr. Hikmet Karcic’in Karadağ’ı ele aldığı bir makale yayınlandı. Karcic, Saraybosna’da yaşayan bir soykırım alimidir. Aşağıda makalenin tümünü sizlerle paylaşıyoruz.
Karadağ, bölgede yeni etnik hatlar ve sınırlar çizmeyi planlayan aşırılık yanlıları için bir tür ısınma egzersizi olarak görülebilir.
19 Nisan’da, Karadağ’ın kuzeyinde bir kasaba olan Pljevlja’daki polis karakolunun önünde toplanan birkaç düzine protestocu, “Sırp Spartası uyanıyor, bu ülke Türkiye olmayacak!” Sırp yanlısı protestocular çoğunlukla iktidar koalisyonundan – Demokratik Cephe ve Demokratik Karadağ partileri – eylemcilerinden oluşuyordu . Protestoların arkasındaki sebep, hükümetin Pljevlja’daki yerel polisin başına bir Boşnak atama kararıydı.
Halka açık bir bağnazlık gösterisi olan bu protesto, birkaç yıl önce Karadağ’da imkansız olurdu. Peki, Karadağ bu duruma nasıl geldi? Ülke, 2006 yılında Miloseviç sonrası Sırbistan’dan koparak bağımsızlığını kazandı. Mile Dukanoviç’in sıkı yönetimi altında, ülke özellikle Avrupa-Atlantik entegrasyonlarında istikrarlı bir ilerleme kaydetti. Ancak bu, Karadağ’ı Balkanlar’daki etkisi açısından stratejik olarak gören Rusya’nın dikkatini çekti .
2016’da, seçim günü, birkaç düzine kişi, bir darbe organize etme şüphesiyle Karadağ makamları tarafından tutuklandı . Buna, Karadağ’daki Sırp yanlısı muhalefet üyeleri ve ülkeye yasadışı yollardan giren Sırp vatandaşları, eski Sırp Jandarma Genel Başkanı ve iki Rus vatandaşı dahildi.
Hükümetin 2019’da Din Özgürlüğü Yasasını kabul etmesiyle ülkedeki siyasi durum daha da tırmandı. Sırp devletiyle iyi bağları olan Sırp Ortodoks Kilisesi, Karadağ devletini baltalamanın ana itici gücü olarak görülüyordu. Bu da bizi Karadağ’daki Ortodoks Hıristiyanlar arasında siyaset ve milliyetçilikle iç içe olan din işlerinin yönetimi konusuna getiriyor. 1993’te kurulan Karadağ Ortodoks Kilisesi, kendisini 1918’de Sırbistan Krallığı ile birleşinceye kadar Karadağ Krallığı’nda faaliyet gösteren otosefal Karadağ Kilisesi’nin halefi olarak görüyor. Sırp Ortodoks Kilisesi hala Ostrog gibi bazı manastırları kontrol ediyor. Hac yeri olarak kilise için sadece dini bir mekan olarak değil, aynı zamanda bir gelir kaynağı olarak da önemli olan manastır.
Din Özgürlüğü Yasası, 2020 seçimleri için Sırp yanlısı partiler için bir katalizördü. Sırbistan’daki Sırp milliyetçileri ve Bosna-Hersek’teki Bosnalı Sırp varlığı Sırp Ortodoks Kilisesi ile koordinasyon içinde, seçmenleri harekete geçirmek için seçimler öncesinde mitingler düzenlediler. Seçim Günü boyunca, Bosnalı Sırp Parlamentosu üyesi Nebojsa Vukanoviç, Karadağ’a organize bir şekilde oy kullanmak için gittiği iddia edilen Saraybosnalılarla bir otobüsü gösteren bir video paylaştı. Videoda Vukanović şöyle diyor: “İşte Saraybosna’dan Türklerle dolu bir otobüs.”
Seçimler , lideri Dritan Abazoviç’in başbakan yardımcılığına atandığı , sözde sivil bir parti olan United Reform Action tarafından gevşek bir şekilde bir arada tutulan bir koalisyonun kurulmasına yol açtı . Bu koalisyonun zaferinden bu yana istikrarsızlık artıyor. Eylül ayında, Pljevlja’daki İslam Cemaati binası taşlandı ve pencereleri kırıldı. “Türkler çekilin” diyen grafitiler ve Srebrenitsa soykırımını yücelten diğerleri şehirdeki birkaç binaya sprey boyayla boyandı.
Ancak bu münferit bir olay değildi. Karadağ Parlamentosu milletvekili Jovan Vucuroviç, soykırımın inkârına ilişkin kayıtlarda bulunuyor. Bu, Karadağ Parlamentosu İnsan Hakları ve Özgürlükleri Komitesi başkanlığına atanmasını engellemedi. Daha yakın bir zamanda, Karadağ Adalet, İnsan ve Azınlık Hakları Bakanı Vladimir Leposaviç, Batılı diplomatlar ve bölgesel olarak Boşnak nüfusu arasında öfkeye yol açarak, Srebrenica’da soykırım suçunun kesin olarak kurulduğunda işlendiğini kabul etmeye hazır olduğunu belirtti . .
Balkanlar’daki olaylar genellikle geçmişin tekrarı gibi görünür. Pljevlja’daki Boşnak mülküne yapılan saldırılar , Yugoslav devletinin Boşnak nüfusu Sancak’tan uzaklaştırma politikası ile koordineli olarak, yerel bir Sırp savaş ağasına ve haydutlarına Boşnak mülklerine saldırmaları ve yakmaları için yeşil ışık yakıldığı 1992’deki şiddete geri dönüyor. bölge. Bu politika , altı Boşnak sivilin öldürülmesine ve yerel caminin yıkılmasına neden olan Bukovica köyüne yapılan saldırı gibi cinayetleri ve şiddetli saldırıları da içeriyordu .
Karadağ’daki durum ihmal edilmemelidir. Sırp yanlısı ve Karadağ yanlısı aktörler arasındaki siyasi şiddet, ülke istikrarsızlaşmaya devam ederse beklenecek. Dahası, özellikle Pljevlja gibi şiddet geçmişi olan sınır kasabalarındaki Boşnaklar hedef alınabilir. Karadağ, bölgede yeni etnik hatlar ve sınırlar çizmeyi planlayan aşırılık yanlıları için bir tür ısınma egzersizi olarak görülebilir.
Kaynak: AA – 02.05.2021
